Obcowanie z diabelsko lekkim i wyglądającym jak stadium koncepcyjne Trekiem Madone 9.9 to mistyczne przeżycie dla każdego fana techniki. To karbonowe arcydzieło, skarby ziemi zaklęte w rower, to niby dużo przetworzonego węgla i wiadro ropy, ale podane w obłędnej formie widzianej do niedawna tylko na wizualizacjach i na rysunkach ambitnych projektantów. Po przepięknym CarbonJacku z polskiej firmy Antidote, Trek łądnie karmi nasze zmysły swoją aerodynamiczną urodą, absolutnym dopracowaniem w najdrobniejszym detalu i tym czarodziejskich zapachem przyszłości. Madone 9.9 zrywa z wyglądem i techniką typowego roweru szosowego, zarazem cały czas nim będąc. W tym wydaniu to jeszcze nie jest rower na wielkie Toury, brakuje mu tylko abstrakcyjnego malowania i nieco wagi.
O jego szczegółach przeczytacie wkrótce, dzisiaj czas zawiesić na nim oko. A jest na czym.
To jest Madone w rozmiarze 52 cm. Jego rama skrywa wiele sekretów podyktowanych jednym, nadrzędnym celem: minimalizacja oporu powietrza. Nie jest to szosówka rekordowo lekka, ale nadal plasuje się w kategorii rowerów ultralekkich. Nawet fotograf, jak dojeżdżał nim na sesję zdjęciową czuł, że z tym rowerem jest coś nie tak – jest za szybki!
W główce ramy kryje się element rozdzierający strugi powietrza na dwoje. Razem z jej profilem podążają podkładki sterowe oraz specjalna maskownica, skrywająca elementy ukrytych w cieniu widelca szczęk hamulca przedniego. Hamulec jest podzespołem indywidualnie zaprojektowanym specjalnie dla Madone’a. Kiedy ostro skręcamy, ruchome klapy wkrawędzi natarcia główki odchylają się. Dzięki temu można dostać się do mechanizmów hamulca. Druga ich rola – hamulec aerodynamiczny…
W mniejszych rozmiarach szczęki hamulca tylnego wchodzą uroczo w profil tylnego trójkąta – tak, jak to widać na zdjęciu. Podyktowane jest to wysokością komina i ukrytego w nim rozdzielacza IsoSpeed, czyli łożyska kulkowego, na którym „obraca” się sztyca, a w zasadzie komin. Sama sztyca jest krótka i pozwala na kilka centymetrów regulacji wysokości siodła.
Ta naklejka mówi nam, że ramama rozmiar 52 cm i że UCI o tym wie i się z tym zgadza.
W naszym, bogatym wariancie wyposażenia w elektroniczną grupę Shimano Dura-Ace Di2, pod klapką przy główce ramy kryje się złącze do regulacji biegów i parametrów pracy przerzutek. Alternatywnie chowają się tam pokrętła do regulacji naciągu linek.
OCLV 600 to kolejne zaklęcie Treka na karbon rodem z przemysłu lotniczego. Ma być lekko i sztywno tam, gdzie trzeba.
Tak to wygląda w okolicy główki sterowej i mostka. W zasadzie to mostka i kierownicy – to combo, jeden element, monolit.
O wilku mowa – wyglądająca jak fragment skrzydła samolotu kierownica to kolejny element integracji w ramach systemu, jakim jest Madone. Na zewnątrz żadnych przewodów i kabli, wszystko kryje się w jej wnętrzu, a potem niepostrzeżenie wpada w ramę. Jedyne widoczne przewody to ostatni odcinek linki hamulca tylnego, ostatni łuk przewodu przerzutki i linka przedniego hamulca, a i to pod warunkiem, że akurat skręcamy.
Bez cienia wątpliwości – grupa Dura-Ace Di2 błyszczy się srebrzystym światłem polerowanego aluminium i antracytowym blaskiem karbonu. To takie same komponenty, jakie znajdziemy w zawodach serii ProTour. Chcecie lepsze komponenty? W Shimano się nie da, przynajmniej dzisiaj. A jutro…
Wyjątkowe, karbonowe koła Bontrager aeolus 5 TLR orazopony R4 z oplotem 220 TPI stanowią zgrany zespół, świetnie pasujący do charakteru Treka. Koła są oczywiście „tubeless ready”.
Wygodne siodło Bontrager Paradigm xXx.
Tak złożony Trek Madone 9.9 kosztuje 51.999 zł i waży ok. 6,9 kg. Na pewno jest to rower wyjątkowy – pod względem podejścia do tematu integracji, aerodynamiki i sztywności. Jak to wszystko przekłada się na rzeczywistą jazdę, przeczytacie już niedługo, w następnym numerze Bike.
