MyWhoosh, platforma stworzona do treningu i ścigania się na rowerze pod dachem, na poważnie traktuje temat czystości sportowej rywalizacji. By udowodnić, że nie są to wyścigi wiertarki podłączonej do trenażera z miską do sałaty* tylko rywalizacja godna prawdziwych medali. Służy do tego specjalny tzw. Power Passport, ale i wyrywkowe testy. Jak to działa, mogłem się przekonać w niemal bondowskim stylu.
Power Passport bardzo przypomina paszport biologiczny profesjonalnych kolarzy, bo to zbiór danych. Żeby ścigać się na MyWhoosh trzeba zrobić test wydolnościowy przypominający test FTP, wyniki służą za punkt wyjścia tworzący profil zawodnika. Następnie z każdego wyścigu, w którym się uczestniczy, także zapisywane są dane, uzupełniające ten indywidualny profil. Algorytmy czuwają nad tym, czy w wynikach nie pojawiają się jakieś anomalie, jeśli tak, to zapala się przysłowiowa czerwona lampka. Ktoś, kto do tej pory ledwie dojeżdżał do mety w grupie nagle zaczyna wygrywać? Albo pojawił się z na podium znikąd, zupełnie przy okazji prezentując parametry godne WorldTouru?
Wtedy wkracza człowiek. Osoba, przy której automat zapalił czerwoną lampkę, dostaje informację, że coś takiego się wydarzyło, a ona sama dostaje zaproszenie na dodatkowe testy, przeprowadzona w siedzibie MyWhoosh w Abu Dabi. Gdy byłem w styczniu na miejscu w Abu Dabi, by poznać samą platformę, ale i ludzi, którzy ją tworzą, usłyszałem, że podobnych zaproszeń wystosowano kilkadziesiąt, a tylko kilkanaście osób zdecydowało się, by przejść dodatkowe testy. Brak zgody oczywiście oznacza koniec kariery na MyWhoosh.
I tu następuje nieoczekiwany zwrot akcji. Kolejnego dnia dostałem wiadomość od… Michała Kamińskiego, który z powodzeniem ściga się na Zwifcie i MyWhoosh, rywalizując z najlepszymi na świecie, że dostał podobne zaproszenie. Zdziwiony i lekko zaniepokojony. Przyjął zaproszenie.
Po jego przejściu poprosiłem go o komentarz:
„Cały proces weryfikacji na MyWhoosh jest stosunkowo zaawansowany. Jeśli ktoś myśli o wystartowaniu w Sunday Race Club (SRC) musi posiadać odpowiedni trenażer (1% błędu pomiaru oraz posiadać auto-kalibrację). Dodatkowo należy posiadać drugi pomiar mocy w korbie bądź w pedalach. Jeśli posiadamy powyższe, możemy przystąpić do procedury Power Passportu (PPT). Całość polega na nagraniu swojej wagi, wzrostu, sprzętu jakiego używamy (ze wszystkimi S/N) oraz testu. Podczas testu mierzone są zakresy mocy z 6s, 3 oraz 12 min. Na podstawie tych wartości określana jest krzywa mocy zawodnika oraz przydzielany jest on do danej kategorii w SRC.
Tak w zasadzie wygląda podstawowy proces weryfikacji na MyWhoosh, jednakże od pewnego czasu MyWhoosh zaprasza zawodników do swojej siedziby w Masdar City (Abu Dabi), gdzie są oni testowani na ich sprzętach. Tak też było ze mną, gdy po kilku dobrych startach, zostałem zaproszony do HQ. Do momentu weryfikacji w ich siedzibie mogłem startować w wyścigach, jednakże nie mogłem odebrać swoich nagród za poszczególne starty. Cały proces weryfikacji był stosunkowo podobny do tego, który wykonywałem już kilkukrotnie w domu. W środę wieczorem przyleciałem do Abu Dhabi razem z moim kolegą z drużyny Coalition Alpha. W środę otrzymaliśmy neutralne rowery (Były sytuacje, gdzie rower potrafił manipulować odczytami mocy!) oraz trenażery Tacx Neo, na których mogliśmy wykonać trening w hotelu. Na drugi dzień w piątek zostaliśmy już przewiezieni do studia, gdzie odbywał się właściwy test. O 10:00 przystąpiliśmy do PPT na trenazerach Wahoo Kickr v5. Dodatkowo podczas testu nie mogliśmy posiadać własnej elektroniki. Wszelakie sprzęty zostały wyniesione ze studia. Początkowo byłem dość zestresowany całą procedurą, jednakże gdy 3 min pojechałem dokładnie takie same jak w domu (530W), cały stres zszedł ze mnie . 12 minutowy test również wyszedł praktycznie tak samo jak w domu – czyli 440W. Po pierwszym teście mieliśmy 4,5 h okienko przerwy przed kolejnym testem, gdzie sprawdzane był nasz maksymalny peak na 2 min. Żeby było trudniej, 10 min przed testem musieliśmy pojechać 3×2 min na poziomie 500 w. Próba 2 min skończyła się dla Nas pozytywnie. Ja wykręciłem 599 W, Lio 617. Ostatnim etapem testu bylo sprawdzenie naszej wagi tuż po teście. Tutaj też bez zaskoczeń – waga 1 kg większa niż w domu . Dodatkowo w Niedzielę startowaliśmy w SRC prosto ze studia. Na bardzo trudnej technicznie trasie Wollongong zająłem 2, a Lio 6 miejsce!
Powyższy przykład, pokazuje że poziom sportowy w esporcie ociera się niemal o World Tour! Dodatkowo sam proces weryfikacyjny MyWhoosh pomaga w całej wiarygodności tego sportu!
Obecnie na testach są Ollie Jones i Selenę Colombi, którzy z moich informacji są po pierwszych pozytywnych testach!„
Prawdziwe mistrzostwa
*gwiazdka we wstępie dotyczy przypadków, gdy ludzie pokazywali, jak oszukiwać podczas wyścigów na trenażerze, czy to naprawdę podłączając wiertarkę (i zsiadając z roweru), czy montując czujnik prędkości do plastikowej miski (też działa). MyWhoosh sprzymierzając się z UCI stara się, by podobne przypadki w przyszłości były niemożliwe, słusznie zakładając, że od tego przyszłość e-kolarstwa zależy w ogóle. Jeśli mamy traktować je poważnie, to tylko wtedy, gdy będziemy przekonani, że wszyscy mają równe szanse. I trudno z tego się nie cieszyć.
Inna sprawa, że przed wieloma osobami te same testy otwierają drogę do jak najbardziej niewirtualnej kariery, bo cały Power Passport – i podobne testy Zwifta – mogą służyć do wyszukiwania talentów. Ba, także w miejscach, które z kolarstwem nam się zupełnie nie kojarzą. Dziewczyna gdzieś w środku Australii, gdzie nikt inny się nie ściga, a nawet codziennie jeździ, ale zakochała się w wyścigach w TV i ma trenażer? Czemu nie! I takie rzeczy już się dzieją naprawdę, zmieniając tradycyjną ścieżkę kolarskiej kariery i demokratyzując do niej dostęp. Więc nawet jeśli to „tylko” jazda pod dachem, to ma zdecydowanie szerszy zasięg i znaczenie.
Swoją drogą – Michał Kamiński jest mocny także w gravele. I… umie skręcać, trenażer niekoniecznie upośledza tę jakże pożyteczną umiejętność!
Zobacz także
MyWoosh