Zawodnicy musieli zmagać się z szybko wysychającą trasą po opadach deszczu, które zakłóciły zarówno finały juniorów, jak i kwalifikacje elity, choć stopniowo kolejne sekcje bike parku pozwalały na osiąganie wysokich prędkości z początku tygodnia. Niżej położone fragmenty w lesie wysychały dłużej i szykowały niespodzianki dla tych, którzy zjeżdżali wcześnie.
Valentina Höll wygrywa na własnym terenie
Panująca mistrzyni świata Valentina Höll (ROCKSHOX TREK RACE TEAM) potwierdziła zwycięstwo w kwalifikacjach, wygrywając o pięć sekund w półfinale. Mistrzyni Niemiec, Nina Hoffmann (SANTA CRUZ SYNDICATE) zajęła drugie miejsce, za sprawą drobnej kraksy pod koniec swojego przejazdu. Szwajcarce Camille Balanche (DORVAL AM COMMENCAL) do srebra zabrakło 0,025 sekundy.
Nie było zbyt wiele czasu na zastanawianie się nad biegiem półfinałowym, ponieważ zbliżały się finały. Wyszło słońce, a zawodnicy wrócili na szczyt trasy, aby ponownie wystartować.
Nina Hoffmann (SANTA CRUZ SYNDICATE) wypadła z trasy w lesie, tracąc prawie sekundę przewagi na trzecim odcinku. Gdy opadł kurz, mistrzyni świata Valentina Höll (ROCKSHOX TREK RACE TEAM) zwyciężyła w Leogang w imponującej formie, z przewagą czterech sekund, dzięki czemu wygrała wszystkie przejazdy tego weekendu. Szwajcarka Camille Balanche (DORVAL AM COMMENCAL) musiała zadowolić się drugim miejscem, ale przejęła koszulkę liderki od Atherton. Rachel Atherton (CONTINENTAL ATHERTON) zajęła trzeci stopień podium i będzie musiała poczekać na wyrównanie rekordu Anne-Caroline Chausson.
Valentina Höll tak skomentowała swoje zwycięstwo: „Leogang jest dla mnie tak trudnym startem, w zeszłym roku to była katastrofa. Nigdy nie byłam tak zdołowana i nie wątpiłam w siebie bardziej. W poprzednich latach miałam kontuzję, a potem wypadek na ostatnim zakręcie. Za każdym razem byłam tak blisko… Po Lenzerheide byłam zagubiony, nie wiedziałam co robić. W tym tygodniu wszystko się ułożyło. Wszyscy moi przyjaciele są tutaj, wszyscy, których kocham są tutaj, więc jestem bardzo podekscytowana, że wszyscy są ze mną. Miałam wobec siebie ogromne oczekiwania, w końcu mi się udało, to wspaniałe uczucie. Mój mechanik wykonał naprawdę dobrą robotę, sprawiając, że był znacznie twardszy, co pomogło mi jechać szybciej i utrzymać prędkość do mety”.
Camille Balanche wypowiedziała się po swoim wyścigu, mówiąc: „Vali była dziś szybsza wszędzie. To była dla mnie trudna trasa, ponieważ jest krótsza i łatwiejsza niż kiedyś. Trudno mi było znaleźć czas w lesie. Jestem bardzo szczęśliwa, że miałam trzy dobre, spójne przejazdy. Byłam w pierwszej dwójce, więc nie mogę narzekać. Chcę po prostu być konsekwentna i naciskać, a zwycięstwo w końcu nadejdzie”.
Rachel Atherton powiedziała po swoim przejeździe: „To bardzo trudny trasa w Leogang. Naprawdę zmagałam się z nią. Deszcz też nie pomagał. Rano płakałam, nie czułam się dobrze. To trudny trasa, więc cieszę się, że udało mi się dobrze pojechać. Wyszło słońce, tłum dopingował mnie przez całą drogę. Planowałam wziąć udział tylko w tych dwóch pucharach świata, a potem nie sądzę, że zrobię coś więcej. Myślę, że wrócę do domu i odpocznę”.
Wyniki Downhill Elite Women Top 5
Vali Höll (AUT | ROCKSHOX TREK RACE TEAM) 3:23:222
Camille Balanche (SUI | DORVAL AM COMMENCAL) 3:27:525
Rachel Atherton (GBR | CONTINENTAL ATHERTON) 3:30:556
Monika Hrastnik (SLO | DORVAL AM COMMENCAL) 3:30:825
Phoebe Gale (GBR (CANYON CLLCTV FMD) 3:31:074
Ogólna klasyfikacja Pucharu Świata Top 5
Camille Balanche (SUI | DORVAL AM COMMENCAL) 680 punktów
Rachel Atherton (GBR | CONTINENTAL ATHERTON) 616 punktów
Vali Höll (AUT | ROCKSHOX TREK RACE TEAM) 592 punkty
Nina Hoffmann (GER | SANTA CRUZ SYNDICATE) 430 punktów
Monika Hrastnik (SLO | DORVAL AM COMMENCAL) 380 punktów
Andi Kolb podsumowuje historyczny austriacki dublet
W półfinale Specialized Gravity miał dwa pierwsze miejsca, a Finn Iles z Kanady pokonał swojego kolegę z zespołu, Loïca Bruniego. Mistrz świata stracił łańcuch i musiał zadowolić się drugim miejscem, tracąc prawie całą sekundę. Trzecie miejsce zajął Australijczyk Troy Brosnan (CANYON CLLCTV FACTORY TEAM).
Wiatr i deszcz nie przeszkodziły w wyścigu elity mężczyzn, w którym 60 zawodników zostało zredukowanych do 30. Lasy bez wątpienia były gotowe na najszybszych mężczyzn na świecie. Wszyscy zastanawiali się, czy zespół Specialized Gravity będzie w stanie zamknąć dwa pierwsze stopnie podium, czy też w finale pojawi się inny zawodnik?
Gdy nadszedł finalny przejazd, to Irlandczycy utrzymywali długo gorące miejsce. Oisin O’Callaghan (YT MOB) zapoczątkował ten trend, a jego miejsce zajął Ronan Dunne (CONTINENTAL NUKEPROOF FACTORY RACING). Dakotah Norton z USA (INTENSE FACTORY RACING) jako pierwszy poprawił czas Finna Ilesa (SPECIALIZED GRAVITY) z kwalifikacji. Trasa wyraźnie stawała się coraz szybsza, gdy najlepsi na świecie ustawiali się na starcie.
Gdy trzydziestu zawodników przekroczyło linię mety, najszybszym okazał się Mistrz Europy Andi Kolb (CONTINENTAL ATHERTON), który odniósł swoje pierwsze zwycięstwo na rodzimej ziemi, jako jedyny zawodnik, który zszedł poniżej granicy trzech minut i pierwszy Austriak w historii, który wygrał Puchar Świata UCI w zjeździe. Andi zapisał się w historii kolarstwa górskiego! Zaledwie 0,6 sekundy dzieliło go od drugiego miejsca Loïca Bruni (SPECIALIZED Gravity). Jackson Goldstone (SANTA CRUZ SYNDICATE) chciał pojechać lepiej niż Austriak, ale przesadził na ostatnim zakręcie, ale mimo to zajął swoje pierwsze podium Elite, zajmując trzecie miejsce.
Andi Kolb wypowiedział się na temat swojego zwycięskiego przejazdu, mówiąc: „Szczerze mówiąc, ciężko mi o tym mówić, to dla mnie bardzo emocjonalne. To mój dziewiąty sezon w elicie, dotarcie tutaj zajęło mi wieki i nigdy nie zapomnę tego dnia, to nierealne. Nie wiem, gdzie znalazłem czas. Popełniłem kilka błędów, ale jechałem tak szybko i po prostu naciskałem. Kiedy zobaczyłem, że Vali wygrywa o cztery sekundy, po prostu to zrobiłem”.
Oto co Loïc Bruni miał do powiedzenia na temat swojego finałowego przejazdu: „Szczerze mówiąc, jestem bardzo szczęśliwy z drugiego miejsca, jechałem na limicie i nie jestem zbyt dumny z niektórych moich odcinków, ale cieszę się, że dojechałem do mety. Mój przejazd zaczął się bardzo dobrze, wszystko pojechałem perfekcyjnie. Potem może jechałem zbyt szybko i może nie radziłem sobie z tym zbyt dobrze. Zepsułem sekcje przed autostradą, potem płasko wylądowałem na dużych skoczniach i próbowałem jechać płasko do samego końca. Pod koniec wjechałem w dziurę i dźwignia tylnego hamulca obróciła się na kierownicy. Od tego momentu walczyłem, byłem w trybie przetrwania. Jestem naprawdę szczęśliwy z powodu Andiego, który powoli pnie się na szczyt. Jego zwycięstwo tutaj jest piękne, trzeba mu to przyznać. To także kolejny solidny dzień dla mnie, więc jestem szczęśliwy”.
Jackson Goldstone, który zajął trzecie miejsce, powiedział: „To było niesamowite. Czułem się dobrze przez cały tydzień od pierwszego przejazdu. To był zdecydowanie jeden z moich najlepszych przejazdów w karierze, aż do ostatniego zakrętu, w którym zaliczyłem uślizg. Po prostu przesadziłem. Nie mogę być zły na wynik; to był niesamowity wyścig i cieszę się razem z Andim. Muszę jeszcze poprawić drobne błędy, ale cieszę się, że stanąłem na podium”.
Wyniki Downhill Elite Mężczyźni Top 5
Andreas Kolb (AUT | CONTINENTAL ATHERTON) 2:59:335
Loïc Bruni (FRA | SPECIALIZED GRAVITY) 3:00:015
Jackson Goldstone (CAN | SANTA CRUZ SYNDICATE) 3:00:246
Finn Iles (CAN | SPECIALIZED GRAVITY) 3:00:786
Luca Shaw (USA | CANYON CLLCTV FACTORY TEAM) 3:01:048
Ogólna klasyfikacja Pucharu Świata Top 5
Loïc Bruni (FRA | SPECIALIZED GRAVITY) 595 punktów
Finn Iles (CAN | SPECIALIZED GRAVITY) 494 punkty
Loris Vergier (FRA | TREK FACTORY RACING GRAVITY) 486 punktów
Andreas Kolb (AUT | CONTINENTAL ATHERTON) 476 punktów
Jackson Goldstone (CAN | SANTA CRUZ SYNDICATE) 441 punktów
