FUNKCJONALNOŚĆ
W modelu Hawk Hill 2 Marin postawił na prosty system zawieszenia jednozawiasowego z punktami pośredniczącymi (MultiTrack). Wszystkie elementy składowe ramy wykonano z aluminium 6061, ładnie ją też pomalowano. Prosty tłumik RockShox Deluxe R działa bardzo płynnie i co najmniej klasę wyżej od tańszych zamienników. Do kompletu dodano widelec RockShox Recon, który nigdy nie będzie ani królem sztywności, ani kontroli ugięcia, ale prezentuje bardzo przyzwoity poziom pracy.
Marin został oparty na zawieszeniu jednozawiasowym nazwanym Multitrack
Warto podkreślić, że i rama, i widelec są kompatybilne ze standardem Boost, co czyni Hawk Hilla „bezpiecznym w przyszłości” (znacie pojęcie futureproof?). Cały kokpit i siodło to komponenty Marina, za to sztyca (opuszczana) produkt X‑Fusion.
Manetkę dźwigni wykonano z tworzywa, ale jest wygodna i lekko działa.
W napędzie postawiono na elementy grupy Sram NX, czyli układ 1×11 z kasetą 11–46 firmy Sunrace i korbami FSA Comet z zębatką w rozmiarze 32 z (jeśli 1×11 to tylko taki zestaw, stanowiący rozsądny kompromis wielkości zębatek). Zaoszczędzono nieco na hamulcach, oferując prosty model Shimano MT200. Koła w rozmiarze 27,5 to produkty z logo Marina, na szczęście są z tej epoki. Piasty, jak już zaznaczyliśmy, Boost, a obręcze (gotowe na tubeless) o szerokości wewnętrznej 29 mm, nadające oponom szerszy, bardziej spłaszczony profil. Bardzo często zdarza się, że tanie warianty fulli są wyposażane w starsze komponenty lub niepasujące do obecnych standardów. Konstruktorzy Marina ewidentnie postawili na funkcjonalność Hawk Hilla, bo ani nie brak mu szerokiego kokpitu, ani sprawnego napędu, ani nawet sztycy opuszczanej i to nie takiej byle była, zainstalowany X‑Fusion ma skok 150 mm. Można? Można.
PIERWSZA JAZDA
Mocno schodząca rura górna, efektowne malowanie i wysunięty widelec, tani Marin może się podobać.
W terenie Marin przedstawia się jako ambitny ścieżkowiec. Ze skokami kół 120 mm z tyłu i niemal 130 mm z przodu rzuciliśmy go w ekstremalne, zimowe warunki. W czasie odwilży nawet znajome traile stanowią wyzwanie, zmuszając do wolniejszej, bardziej kwadratowej jazdy, bez stuprocentowej pewności, czy łacha śniegu przed nami jest przejezdna, czy to lodowa pułapka. W testowym rowerze mieliśmy miks opon. Według specyfikacji powinien być to tandem Vee Tire, taka była w tylnym kole, ale w przednim kręciła się Schwalbe Hans Dampf w podstawowym wariancie Performance. Ani jedna, ani druga nie są mistrzyniami przyczepności, co negatywnie odbijało się na prędkości przejazdów, niemniej nie zaskakiwały nagłym zerwaniem kontaktu z podłożem (Hans z przodu to zresztą lepszy wybór).
Lubimy rozsądne podejście do detali – przewód hamulca na zewnątrz ramy i wkręcane miski suportu ułatwiają życie.
Kąt główki 66,5 stopnia i relatywnie mały reach (445 mm w rozmiarze M) to ukłon w stronę tych kolarzy górskich, którzy przesiadają się z hardtaila, ale nie chcą stać w miejscu, a wolą zająć pozycję na sprzęcie z progresywną geometrią. Rower jest bardzo łatwy do opanowania, intuicyjny, ale z pewnymi naturalnymi ograniczeniami. Zakręt łatwo zainicjować ciałem i precyzyjnie nadać właściwy kierunek szeroką kierownicą. Nawet proste hamulce Shimano nie dały powodów do narzekań, choć należy pamiętać, że w zastanych warunkach pogodowych nie sposób było nabrać dużej prędkości.
PODSUMOWANIE
Marin Hawk Hill 2 to propozycja uniwersalnego ścieżkowca z niewielkim skrętem w stronę bardziej ekstremalnych odmian MTB. Może stanowić dobry punkt wyjścia do niewielkich korekt osprzętu, ale i bez tego ma silny charakter i wyjątkowo lekkie podejście do portfela. Jego najmocniejszą stroną jest bardzo dobry osprzęt, który na papierze nie zrobi na nikim wrażenia, ale w praktyce okaże się dopracowany w najmniejszym detalu.
Dowiedz się więcej na: www.marinbikes.com
Przeczytaj również:
Wzajemne odzdziąływanie – kinematyka zawieszenia
