Jedenastokilometrowa zapętlona runda Miedzygórze – Śnieżnik – Międzygórze składa się w połowie z rozgrzewającego podjazdu i w połowie z technicznego zjazdu, a między nimi czeka wyśmienita kwaśnica w schronisku PTTK „Na Śnieżniku”.
Gdzie?
Masyw Śnieżnika znajduje się w Sudetach Wschodnich, na południowy-wschód od Bystrzycy Kłodzkiej, a Śnieżnik jest jego najwyższym szczytem. Co do wysokości (1425 m n.p.m.) jest na 17. miejscu w całych Sudetach i należy jednocześnie do Korony Gór Polski. W tym regionie należy spodziewać się sporych przewyższeń i silnego zróżnicowania terenu. Mnogość szlaków turystycznych pozwala na opracowywanie ciekawych tras o różnym stopniu trudności, a niesamowite widoki na rozciągającą się od strony zachodniej Kotlinę Kłodzką będą zawsze bezbłędną wymówką do chwili odpoczynku na ciężkich podjazdach.
Jaki rower?
O ile pierwsza część trasy, prowadząca do jej najwyższego punktu (schroniska „Na Śnieżniku”), to typowy szutrowy uphill, z którym doskonale poradzi sobie sztywniak XC, o tyle zjazd po kamiennych stopniach i wijących się po skalistym podłożu korzeniach to już środowisko dla maratonowego fulla lub lekkiego sprzętu AM/enduro. Przejazd hardtailem jest oczywiście możliwy, jednak na pewno wymagać będzie większych umiejętności, dlatego ten wariant polecamy jedynie zaprawionym w boju zjazdowcom. Nie zmienia to faktu, że prowadziła już tą trasą runda jednego z maratonów MTB! W trakcie jazdy w dół jest kilka okazji do wzbicia się w powietrze, nie są to jednak długie i wysokie loty, stąd nie ma potrzeby zabierania ze sobą roweru o nadmiernie dużym skoku. Ochraniacze i solidny kask wskazane, momentami można rozwinąć sporą prędkość, a bywają odcinki, na których obranie niewłaściwej ścieżki między sporymi głazami może zakończyć się wywrotką lub co najmniej przebitą dętką.
Dokąd jechać?
Początek prezentowanej w tym odcinku trasy znajduje się na parkingu na wschodnim krańcu ulicy Śnieżnej w Międzygórzu. Jest tam niewielki nieutwardzony plac, na którym bez obaw można zostawić swoje cztery kółka. Po zajęciu miejsca w siodle roweru odnalezienie drogi na Śnieżnik okazuje się niezwykle łatwe. Pomocna jest znajdująca się przy wjeździe do lasu tablica informacyjna oraz wyraźne oznakowanie szlaku. Należy kierować się dokładnie na wschód w górę niewielkiej rzeki Wilczki, płynącej po prawej stronie szutrowej drogi prowadzącej między innymi do schroniska „Na Śnieżniku”.
Dla kogo?
Z perspektywy niezwykłych widoków oraz wspomnianej we wstępie kwaśnicy opisywaną trasę polecamy każdemu, kto nie boi się długich i momentami stromych podjazdów. O ile polecamy przejazd całej trasy proponowanym przez nas wariantem, o tyle osoby nieczujące się pewnie na ciasnych skalistych sekcjach mogą ze schroniska udać się w dół tą samą drogą, którą wjechały na górę. Szybki zjazd po szutrze może być równie emocjonujący co proponowany przez nas wariant zjazdu czerwonym szlakiem. Kondycja przyda się przy kręceniu pod górę, ale piękne widoki, pojawiające się co jakiś czas, będą doskonałą okazją do krótkiej przerwy i regeneracji sił. Zjazd wymaga momentami sporych umiejętności, a niektóre sekcje to doskonałe przeszkody treningowe, którym warto poświęcić nieco więcej czasu, szczególnie że niektóre z nich wyglądają naprawdę niezwykle.
Przebieg trasy
Początek, jak i koniec trasy, znajduje się na wysokości około 700 m n.p.m. Przewyższenie wynosi nieco ponad 600 metrów. Już po opuszczeniu parkingu rozpoczyna się wspinaczka i nabieranie wysokości. Szutrowa droga biegnąca wzdłuż Wilczki prowadzi przez około 1100 m do skrzyżowania, na którym należy skręcić w prawo, przeprawiając się mostem na drugą stronę rzeki. Ze znalezieniem właściwego kierunku nie powinno być problemu – miejsce dobrze oznakowane. Teraz szutrowa droga biegnie dokładnie na południe, wzdłuż strumienia łączącego się z Wilczką przy wspomnianym skrzyżowaniu. Dalej należy kierować się cały czas ku górze. W odległości około 1000 m od skrzyżowania droga do schroniska zmienia kierunek o 180˚ na północny. Robi się bardziej stromo, rozpoczyna się wjazd zboczem Średniaka. Gdy droga ponownie zmieni kierunek na północno-wschodni, miejscami ukazywać się będzie piękna panorama Kotliny Kłodzkiej. Po trzecim kilometrze trasy pojawi się skrzyżowanie drogi szutrowej ze szlakiem czerwonym, będącym drogą powrotną ze schroniska. Można ją także wykorzystać, jadąc w górę, jednak sporej liczby odcinków nie da się podjechać, co wiąże się z koniecznością wnoszenia roweru na ramionach. Droga szutrowa, okrążając Śreniak, pnie się łagodnie w górę, kierując na południowy-wschód, po czym znów zmienia kierunek na północny. Następnie dobiega do skrzyżowania, na którym należy skręcić w prawo, na południe (Uwaga na oznaczenia!). Ponownie robi się bardziej stromo. Dalej już prosta droga do schroniska.
Po dotarciu do schroniska i obowiązkowym wzmocnieniu się pożywną zupą należy kierować się do szlaku czerwonego, mającego swój początek na polanie poniżej schroniska. Po przekroczeniu granicy lasu rozpoczyna się kamienista ścieżka. Momentami nieco błotnista, ale to oczywiste jesienią i wiosną. Liczne kamienie, korzenie i wysokie progi nie pozwalają na chwilę zamyślenia. Momentami może być naprawdę szybko. Im niżej, tym mniej przeszkód, a podłoże jest bardziej przyczepne, można rozpędzić się jeszcze bardziej. Na końcu pierwszej sekcji zjazdowej znajduje się skrzyżowanie z szutrową drogą, którą wcześniej jechaliśmy do schroniska. Po skręcie w lewo krótki zjazd szutrem aż do momentu, gdy szlak czerwony odbija w prawo (Uwaga! Przy dużej prędkości łatwo przeoczyć zjazd!). Teraz trasa biegnie stromo w dół, kierując się dokładnie do skrzyżowania przy moście na Wilczce. Ostatni odcinek leśnego zjazdu jest również wymagający, szczególnie ze względu na spore pochylenie. Dalej w lewo, aż do parkingu, gdzie trasa ma swój początek i koniec.
Inne nasze wypady w ten sam region
Czarna Góra na dziko przed sezonem
